Jan hanlo verzamelde gedichten
Biografie Bulletin /1
De transparante man
Hans Renders behandelt Jan Hanlo
Wam de Moor
In het leven van Jan Hanlo zijn de thema's in aantal beperkt. Maar ze komen wel het hele leven door terug, zoals zijn moeder, zijn liefde voor jongetjes en het katholieke geloof. Hanlo's biograaf Hans Renders heeft een thematische aanpak wel overwogen maar koos toch voor een chronologische benadering. Door een telkens herhalen van deze thema's wordt de lectuur, bij alle waardering voor enige hoofdstukken waarin nu juist die concentratie aanwezig is, tot een gebed zonder end.
Compositorisch is de biografie die de literatuurhistoricus Hans Renders schreef over de dichter-prozaïst Jan Hanlo (), om het maar zachtjes uit te drukken, geen wonder. Ze telt veertien hoofdstukken, elk voorzien van een thematische titel en van een datering die een hechte chronologie suggereert. Die suggestie is sterker dan de werkelijkheid van het biografisch verhaal. Keer op keer gebeurt het dat personages met wie al lijkt afgerekend (dood, verdwenen, behorend tot een geschiedenis die al verteld is) zich weer melden in het vervolg. Dan moet men terugbladeren om vast te stellen wanneer een gebeurtenis nu werkelijk precies heeft plaatsgevonden. Dat bijvoorbeeld Hanlo's vader, wiens afwezi
Hanlo, Johannes Bernardus Maria Raphaël ()
Huygens ING - Amsterdam. Bronvermelding: Marc Kooijmans, 'Hanlo, Johannes Bernardus Maria Raphaël ()', in Biografisch Woordenboek van Nederland. URL: []
Hanlo, Johannes Bernardus Maria Raphaël, dichter en schrijver (Bandoeng (Nederlands-Indië) - Maastricht ). Zoon van Bernardus Maria Josephus Hanlo, rechter in Nederlands-Indië, en Anna Lucretia Gerarda Maria Crobach.
Jan Hanlo was slechts enkele maanden oud toen hij met zijn moeder uit Bandoeng naar Nederland kwam. Zij trokken in bij haar ouders te Deurne, en hier, in de grote villa met tuin, groeide Jan op. Zijn vader repatrieerde pas in De ouders waren toen reeds officieel van tafel en bed gescheiden. Met zijn vader heeft Hanlo het contact altijd behouden, maar toch liet diens afwezigheid diepe sporen na. Jan was een verwend moederskind; met haar heeft hij altijd een innige, maar ambivalente band gehad. Zij was een nadrukkelijk aanwezige vrouw, vroom katholiek en kunstzinnig, aan wier invloed hij zich niet kon onttrekken.
In ging Hanlo naar de HBS te Helmond, waar hij als leerling weinig opviel. Hij was stil en onhandig. Na drie jaar later met zijn moeder en grootouders naar het Zuidlimburgse Valkenburg te zijn verhuisd, deed hij in eindexamen HBS-
De helm van Hanlo
Als Jan Hanlo nu had geleefd, had hij ongeduldig gewacht op blauwe vinkjes in zijn WhatsApp-schermpje
Lees ookIk krijg de helm van Hanlo in het Literatuurmuseum te zien. Conservator Daan Cartens overhandigt mij het object, dat met cutternummer H/Vw/IV3 in het collectiedepot is opgenomen, maar hij gelooft niet dat dit de helm was die Hanlo droeg toen hij verongelukte. De helm heeft geen deuken, geen beschadigingen, alleen een bruine veeg aan de zijkant. Het is ook niet de Cromwellpothelm, ‘waarvan de leren vliegenierskap langs de wand was volgepropt met zakdoeken om de wind buiten te houden’ en die Hanlo droeg tijdens de eerste motorsprintwedstrijden in Nederland. De dichter/schrijver eindigde op de tiende plaats in de klasse boven de cc ‘door over de meter met staande start een tijd van seconden neer te zetten’. (Beide citaten zijn afkomstig uit Zo meen ik dat ook jij bent, de biografie van Jan Hanlo die Hans Renders schreef.)
Jan Hanlo was een echte motorliefhebber. Zijn eerste motor was een Indian, daarna kocht hij een Sheffield Henderson (ééncilinder grasbaanmotor), in reed hij op een DKW RT, vervolgens op een Matchless, waarna hij in overstapte op de 56 pk Vincent HRD. Van de Vincent waren m
Johannes Bernardus Maria Raphaël Hanlo ()
Jan Hanlo | ||
Foto: collectie gemeente Deurne | ||
Persoonsinformatie | ||
Volledigenaam | Johannes Bernardus Maria Raphael Hanlo | |
Roepnaam | Jan | |
Geboorteplaats | Bandung | |
Geboortedatum | 29 mei | |
Maastricht | ||
16 juni | ||
Partner(s) | ongehuwd | |
Beroep(en) | dichter, schrijver |
foto Leny Hendriks
Johannes Bernardus Maria Raphaël (Jan) Hanlo () was een in Deurne opgegroeide dichter en schrijver.
Afkomst en gezin[bewerken | brontekst bewerken]
Jan was een zoon van de voorzitter van de landraad bij de inlandse rechtbank in Bandoeng in Nederlands Oost-Indië, Bernardus Maria Josephus (Han) Hanlo (Roermond Amsterdam)[1] en van Anna Lucretia Gerarda Maria Crobach (Oss Houthem).
Zijn ouders huwden op 1 september in Deurne. Jan had vermoedelijk een ouder, doodgeboren zusje, dat in in Bandung geboren moet zijn. Nog in het jaar van zijn geboorte gingen zijn ouders uit elkaar en kwam zijn moeder met Jan terug naar Deurne, waar hij werd opgevoed door zijn moeder en grootouders en er een gelukkige jeugd beleefde. Hij woonde i
biografie: Jan Hanlo
[Bandung - Valkenburg ]
Jan Hanlo werd in in Bandung op Java geboren. Hij was enig kind. Na twee jaar nam zijn moeder hem mee terug naar Nederland (Deurne). In scheidden zijn ouder. Jan Hanlo groeide op onder de hoede van zijn grootouders. Na de pensionering van zijn grootvader ging de familie in Valkenburg wonen.
Jan Hanlo maakte de HBS af in Valkenburg, studeerde kort journalistiek in Utrecht, volgde als toehoorder colleges psychologie en kunstgeschiedenis; hij haalde tenslotte een akte MO A Engels.
In werd hij door de Duitsers te werk gesteld in een werkkamp bij Berlijn. Hij wist te ontsnappen naar Amsterdam, waar hij o.a. een baan had als leraar Engels. In de jaren na de Tweede wereldoorlog gaf Jan Hanlo Engels aan Instituut Schoevers in Amsterdam (12 jaar). Toen hij - heel kort - op een middelbare school inviel, bleek hij geen orde te kunnen houden.
In sprong hij van het dak van zijn kosthuis in Amsterdam. De brandweer moest er aan te pas komen om hem weer 'op de grond' te krijgen. Kort daarna werd hij in de Valeriuskliniek opgenomen wegens een acute psychose. Zijn ervaringen in deze kliniek beschreef hij indringend in 'Zonder geluk valt niemand van het dak'.
Jan Hanlo woonde in Valkenburg, in het poortwachtershuisje (vaak is sprake van 't