Wanneer is pater damiaan heilig verklaard
Pater damiaan
Jozef Deveuster werd geboren op 3 januari in Ninde-Tremelo, als zevende kind in een boerengezin met acht broers en zussen. Zijn vader heette Jan Frans en zijn moeder heette Catharina Wauters Toen hij 15 jaar oud was ging hij in de graanhandel van zijn vader werken, maar hij wilde eigenlijk priester worden. Hij ging naar het college van 's-Gravenbrakel, en trad vervolgens in bij de Congregatie van de Heilige Harten van Jezus en Maria in Leuven, waarbij hij de broedernaam Damiaan koos. Hij werd een broeder Picpus op 7 oktober , in navolging van zijn broer. De knaap Jozef De Veuster was reeds op jonge leeftijd vertrouwd met het gegeven van mensen die naar het klooster gingen. Al zal in aanvang het begrip kloosterzuster of pater eerder vaag zijn geweest; meer zo iets van weggaan uit de vertrouwdheid van de huiskring en dus ook een vorm van vervreemding. Als opgroeiende jongeman besefte dat het om iets bijzonders ging, waardoor ‘nonnen’ en ‘paters’ het normale leven lieten voor wat het was en hun eigen weg gingen om hun leven te ‘wijden’ aan de dienst van God. Hij denkt dan aan zijn twee zussen, aan zijn broer die een beslissende keuze hebben genomen. Hij beseft dan: ‘Dit is ook wat ik wil…’ De brief aan zijn o
Pater Damiaan
Biografie : Jozef De Veuster
Jozef De Veuster (beter gekend als Pater Damiaan) werd geboren op 3 januari te Tremelo op het gehucht Ninde. Tremelo ligt ergens middenin de driehoek die gevormd wordt door Leuven, Aarschot en Mechelen. Het gezin telde in het totaal 8 kinderen waarvan vier jongens en vier meisjes. Twee van zijn zussen waren non geworden en één van broers, Pamphile, was bij een religieuze orde ingetreden. Jozef groeide op als een vrolijke, jongen die overal bekend stond als Jef.
Vader De Veuster baatte er een landbouwbedrijfje uit en vulde de inkomsten van het gezin verder aan met een bescheiden graanhandel. Gedurende zes jaar volgde Jef de lessen van Meester Bols in de bassisschool van Werchter. Daarna moest hij thuis blijven om moeder te helpen. Op zijn elfde deed hij zijn Eerste Communie. Zijn vader verlangde van hem dat hij Frans zou leren. In de lente van ging hij naar Braine-le-Comte om Frans te leren.
Toen Jozef De Veuster 18 was, was hij al flink opgeschoten met zijn studies. Maar hij voelde zich rusteloos en ongelukkig. Hij raakte er steeds meer van overtuigd dat hij priester wilde worden. Hij stelde zijn ouders niet graag teleur , omdat hij wist hoe ze hadden moeten vechten en sparen om hem te laten studeren. Hij ze
De opofferingsgezindheid van de Belgische pater Damiaan trok al tijdens zijn leven internationale aandacht. Na zestien jaar trouwe dienst in de melaatsenkolonie Molokai in Hawaï overleed hij in Net als zijn schaapjes bezweek de herder aan de gevreesde bijbelse ziekte.
Jozef de Veuster, de latere pater Damiaan, werd in geboren bij het dorp Tremolo ten noorden van Leuven. Hij kwam uit een niet al te arme familie van boeren en handelaren. Zijn ouders waren katholieken die de kerkelijke plichten zonder overdrijving vervulden. Dat iemand uit een gezin de kerk ging dienen, was toen heel gewoon: dochter Eugénie trad in het klooster. Maar toen uiteindelijk vijf van de zeven overlevende kinderen Gods roeping volgden, raakte het ouderlijke enthousiasme bekoeld.
Er zijn verhalen over Jozefs jeugd die beweren dat hij al jong geroepen was, al zijn de meeste verzinsels. Beroemd is de legende waarin hij als vierjarige het wereldse kermisgedruis in het dorp ontliep om te gaan bidden in de kerk. In werkelijkheid was hij verdwaald en naar de enige plaats gelopen die hem bekend voorkwam.
In de agrarische gemeenschap waartoe Jozef als jongeling behoorde, onderscheidde hij zich als een fysiek ingestelde, harde werker, die zich
Damiaan. De definitieve biografie?
Damiaan. De definitieve biografie is de titel van het jongste werk over de Vlaamse picpus-pater Damiaan de Veuster, de man die in als eerste missionaris naar een Hawaïaans verbanningsoord voor melaatsen trok en er in aan melaatsheid stierf, na 25 jaar van armoede en niet aflatende engagement, ondanks het onbegrip van velen. Al tijdens zijn leven verwierf Damiaan internationale bekendheid en werd hij geïdealiseerd als het prototype van de tot het uiterste offer bereide missionaris. De geleidelijke desacralisering van dit beeld heeft het mogelijk gemaakt dat Damiaan ook in een geseculariseerde wereld nog een grote aantrekkingskracht uitoefent als voorloper van een actieve inzet voor de Derde Wereld. De overvloedige literatuur over hem heeft zich maar zelden kunnen losmaken van deze tendens tot verheerlijking, die door Damiaans zaligverklaring in nog een nieuwe impuls kreeg.
De titel van Eynikels biografie doet onvermijdelijk de vraag rijzen naar de reden van zoveel overmoed. Het boek is een herziene versie van Eynikels vorige werk over Damiaan (waarvan de titel ook al een behoorlijk definitief resultaat suggereerde: Het zieke paradijs. De biografie van Damiaan, ), aangevuld met een studie van de archieven van de picpussen, de co
Pater Damiaan
Pater Damiaan van Molokai geboren als Jozef De Veuster is een Belgische heilige, die in Hawaï de melaatsen en lepralijders genas.
Zijn leven
Jozef werd in Tremelo geboren op 3 januari Hij groeide op als een gewone jongen. Toen hij 18 jaar was moest hij van zijn vader naar een Franstalige handelschool, maar Jozef voelde zich daar niet thuis. Zijn broer was pater en overtuigde hem om ook bij de paters te komen. In koos hij als kloosternaam Damiaan. In vertrok hij naar Hawaï in de plaats van zijn broer. De bisschop was niet al te blij met de komst van Damiaan. Hij had namelijk gehoopt op een priester! Damiaan kreeg een spoedcursus. In beslist de Hawaïaanse regering dat alle melaatse samen op een afgesloten gedeelte van het eiland moeten geplaatst moeten worden, namelijk op Molokai. Ze mochten leven op een schiereiland dat was afgesloten door bergen. Het was voor de meeste mensen om daar over te komen, dus de meelaatsen werden per schip vervoerd. Soms werden de melaatsen van het schip af gegooid. Damiaan ging met de melaatsen mee. In het begin probeert hij fysiek contact te vermijden, maar al snel merkt hij dat hij op die manier geen band kan opbouwen met zijn medeparochianen. dus kiest hij er voor om met hen om te gaan als gewone mensen. In sterft hij tuss