Lbj film
Schrijver Robert Caro heeft een haast mythische status onder politieke junkies als Mark Rutte, met wie hij bevriend raakte
‘Hallo’, zegt de schrijver Robert Caro (89) in de deuropening van zijn kantoor, op de vierde verdieping van een appartementencomplex aan de westzijde van Central Park in New York. Met een verbaasde blik: ‘Wie ben jij?’
Als hij hoort dat zijn literair agent een interview van drie kwartier met een Nederlandse journalist heeft ingepland, schudt hij zijn hoofd. ‘Ik weet van niks. En ik ben aan het schrijven.’
Na een korte aarzeling leidt Caro – bruine wollen trui over een wit overhemd – de journalist door de hal naar zijn studeerkamer. De houten boekenkast die de muren bedekt, is gevuld met politieke non-fictie over de Amerikaanse 20ste eeuw.
‘Ga maar even zitten’, zegt hij wijzend naar een chesterfield. Zelf verdwijnt hij naar zijn werkkamer, waar hij zeven dagen per week vanaf 9 uur ’s ochtends zit te werken. Eerste versies van zijn hoofdstukken schrijft hij met de hand, daarna met de typemachine, een Smith Corona Electra uit de jaren zeventig, en uiteindelijk op de laptop.
Groupie
Vijf minuten later keert hij terug. ‘In mijn computer kan ik niks vinden over een afspraak’, zegt hij met een zwaar New Yorks accent – ‘find’ spreekt hij uit als ‘foind’. ‘M
Lyndon Johnson en het Presidentschap
Hans Hermans
1
Marcus Cunliffe: American Presidents and the Presidency. - Eyre and Spottiswood, London, , pp, 75/-.
Woodrow Wilson was nog geen dertig jaar oud toen hij zijn eerste boek schreef over het Amerikaanse staatsrecht en daarin de mening verkondigde, dat er van het evenwicht tussen de drie machten, dat de Vaders van de Republiek honderd jaar tevoren zo zorgvuldig in de Constitutie hadden vastgelegd, niets terecht was gekomen. Althans niet in de verhouding tussen de wetgevende en de uitvoerende macht. Tussen het Congres en de President. In feite was het Congres oppermachtig geworden en speelde de President geen rol van enige betekenis in het tot stand komen van beleidsbeslissingen. Het enige wat hij kon doen, was toezicht houden op het ambtelijk apparaat. Dáár kreeg hij zijn salaris voor. Maar hij moest goed begrijpen, dat het Congres zelfs de macht had hem dat salaris nog te onthouden ook als het daar zin in had. De uitvoerende macht was kortom een semi-impotent orgaan in het geheel van het Amerikaanse staatsbestel. Ruim twintig jaar later oordeelde dezelfde Woodrow Wilson, inmiddels opgeklommen tot de top van Princeton University, heel anders over de betekenis van het presidentschap. ‘Van gener
Frans Verhagen, Amerika kenner
Een uitgerekte contemplatie over macht
Door Frans Verhagen
Lyndon Johnson is een van mijn favoriete presidenten. De beste politicus die ooit in het Witte Huis zat, beter nog dan Lincoln die met recht een geniaal politicus genoemd mag worden, iemand met sociale bewogenheid en een diepe wens de Amerikaanse samenleving beter te maken en dat ook deed, en tegelijkertijd iemand die hard onderuit ging omdat hij zich op een terrein dat hem geen bliksem interesseerde, buitenlandse politiek, zich in het moeras van Vietnam liet lokken. Een klassiek Grieks drama waarin de held na vele avonturen de toppen bereikt maar door dezelfde krachten die hem daar brachten onderuit gaat. De goden maken Lyndon Johnson en ze breken hem.
Biografie&#;n van Lyndon Johnson zijn, noodzakelijkerwijze, behoorlijk dikke boeken. Maar Robert Caro overdrijft. Hij heeft de Johnson biografie tot een kunst verheven. Het vierde deel van wat een vijfdelige serie wordt, The Years of Lyndon Johnson, brengt ons toch nog pas tot februari , zeven weken na de dood van president Kennedy, zeven weken waarin Lyndon Johnson de toppen bewandelde. Het is een fascinerend leven, dat van Johnson, maar ik moet bekennen dat ik de Caro methode van eindeloze details en meanderende zinnen zo lang
Jaap Cohen: ‘Ik zal de eerste zijn om ook het laatste deel van de Johnson-bio te verslinden’
Wat ik nu lees
Werkend aan een essay over het leven van Sylvana Simons verdiep ik me in literatuur over intersectionaliteit en de Black Lives Matter-beweging. Ik lees nu Witte onschuld van Gloria Wekker. Het boek dwingt me om op een heel andere manier naar de Nederlandse geschiedenis en de omgang met minderheden te kijken dan ik, met al mijn vinkjes, gewend ben. Nederland liet zich altijd voorstaan op zijn tolerantie, maar het tegendeel was in veel opzichten het geval.
Waar ik me op verheug
In begon mijn grote voorbeeld Robert Caro aan zijn monumentale biografie van Lyndon B. Johnson. Voor zijn research ging Caro – op en top New Yorker – drie jaar wonen op het platteland van Texas, waar Johnson vandaan kwam. In verscheen uiteindelijk het eerste deel, waarin Caro in een vloeiende, verhalende stijl de eerste 33 jaar van zijn hoofdpersoon beschreef. Van tot zouden nog drie delen volgen, elk van rond de duizend pagina’s. Ik las ze ademloos. Maar het laatste deel, over Johnsons tumultueuze presidentschap, is er nog steeds niet. Caro is inmiddels 88 jaar en, naar verluidt, druk bezig met de laatste loodjes. Ik hoop zó dat het hem lukt om zijn levenswerk te voltooien – en ik zal de ee
Woody Harrelson moet het land leiden in biografie LBJ
Met ingenieuze make-up lijkt Woody Harrelson veel op Lyndon B. Johnson (), de lompe maar ambitieuze Texaanse boer die via de titel congreslid opklom tot vicepresident van de Verenigde Staten.
LBJ
Johnson smachtte naar invloed en macht, maar hij schopte het aanvankelijk niet verder dan een positie onder de charismatische, razend populaire John F. Kennedy.
Tot deze in vermoord werd. Deze politieke biopic vertelt over LBJ’s carrière vóórdat hij door deze tragische gebeurtenis alsnog president van de Verenigde Staten werd.
Harrelson speelt zijn rol van politieke olifant in de porseleinkast uiteraard met verve.
Door zijn botte, verongelijkte en gefrustreerde uitingen als Johnson is deze ietwat middelmatige historische film in ieder geval op scèneniveau toch onderhoudend.
Woody Harrelson
Woody Harrelson heeft een bijzondere persoonlijke connectie met het verhaal van LBJ. Zijn vader beweerde namelijk verantwoordelijk te zijn voor de moord op John F. Kennedy.
Charles Harrelson was een huurmoordenaar die tot levenslang werd veroordeeld voor de moord op federale rechter John Wood.
Bij zijn arrestatie vertelde hij dat hij een van de schutters was bij de moord op JFK.
Later trok hij zijn