Ex janny van der heijden
biografie: jannie hoogendam
Ik houd van schrijven, al vanaf mijn kinderjaren. Toen ik als jong meisje op de Antillen woonde vroeg mijn moeder altijd of ik even oma of iemand anders een brief wilde schrijven. Later woonde ik in Spanje en mijn enige goede afleiding was schrijven naar het thuisfront, waar mijn brieven door mijn vader onder het eten werden voorgelezen; of eerder werden voorgedragen. Mijn vader kon ook smakelijk vertellen. Ik kom uit een gezin van elf kinderen, waarvan ik de tweede ben. Mijn vader overleed jong. Hij werd maar 51 jaar. Mijn moeder was op 39 jarige leeftijd ernstig ziek, en de dokters gaven haar nog 3 dagen te leven. Haar geloof in de Almachtige heeft haar op de been gehouden en ze is inmiddels pas 80 jaar geworden. Ik heb zes broers en vier zusters.
6 Jaar geleden schreef ik een boek "Littekens In Mijn Hart". Het werd uitgegeven door Luithing Sijthof. Ik beschrijf het onrecht wat mij in Spanje overkwam. Mijn kinderen werden namelijk op zeer jong
Drs. (Jannie) van den Hul-Omta
Speciaal voor de verkiezingen voor de Tweede Kamer zijn de biografieën van alle kansrijke (volgens de peilingen) kandidaten in uitgebreide vorm raadpleegbaar op
Voor de overige ruim biografieën geldt het volgende:
In het digitale biografisch archief van de Stichting PDC, partner van het Montesquieu Instituut, is een uitgebreide versie aanwezig met bijvoorbeeld partijpolitieke functies, maatschappelijke nevenfuncties, parlementaire activiteiten, opleiding en wetenswaardigheden. Voorlopig is het beschikbaar stellen van uitgebreide biografieën, en/of daarop gebaseerde statistische gegevens, opgeschort. Wilt u een uitgebreide biografie inzien? als u daar belangstelling voor heeft.
Op bovenstaande tekst en gegevens zijn auteursrechten van PDC van toepassing; overname, in welke vorm dan ook, is zonder expliciete goedkeuring niet toegestaan. Ook de afbeeldingen zijn niet rechtenvrij.
De biografieën betreffen vooral de periode waarin iemand politiek en bestuurlijk actief is of was. PDC ontvangt graag gemotiveerde aanvullingen of correcties.
Ontwerp, webdesign & vormgeving door ItchDezign:
SCHEELE, Janny
Levensbeschrijving:
Janny Scheele kwam drie weken voor haar 19de verjaardag vanuit Wijk aan Zee in Amsterdam aan en werd inwonend dienstbode bij gegoede burgerij achter het Concertgebouw in Amsterdam-Zuid (Wanningstraat en Lomanstraat). In vertrok ze naar Woensel, toen nog een landelijk dorp vlakbij Eindhoven. Via Rotterdam kwam ze in weer terug in Amsterdam, werd leerling-verpleegster en woonde tot intern in het Wilhelmina Gasthuis. Daarna werd Janny kraamverpleegster.
In oktober vertrekt Janny Scheele samen met de verpleegkundigen Trijn Hulleman, Hinke Kerner, Harry Kan en Henny Peeks en met de arts Gerrit Kastein naar Spanje. Ze werkt in het ziekenhuis van Murcia en daarna in het hospitaal van de Internationale Brigades in Benicasim aan de Middellandse Zee. Op 10 april krijgt Janny Scheele - vanwege gezondheidsredenen - van de commandant van de basis van de Internationale Brigades in Albacete toestemming naar Nederland terug te keren. Ze krijgt pesetas mee als reisgeld. Na zes maanden in Spanje is Janny weer terug in Amsterdam.
De rest van haar werkzame leven bleef ze kraamverpleegster. In verhuisde Janny Scheele naar een bejaardentehuis in Amsterdam-Noord waar ze elf jaar later op jarige leeftijd overleed.
Bron
Hoe zag het leven van jouw moeder eruit toenzij 61 was?
Ze woonde toen nog met mijn vader in mijn ouderlijk huis in Zandvoort, waar mijn vader werkte als ambtenaar voor de gemeente. Dat was ongeveer in de tijd dat ik zelf trouwde met de man die de vader van mijn zoons zou worden. De oude foto die bij dit verhaal staat is genomen op mijn trouwdag. Je ziet aan de blik waarmee mijn ouders elkaar aankijken al dat het een goed huwelijk was, heel zoet. Mijn moeder heeft me altijd voorgehouden: ‘Als je trouwt, trouw dan met een man zoals je vader.’ Ze adoreerde mijn vader.”
‘Iedereen moest mee-eten’
&#;Mijn moeder was een enorme moederkloek met een dienstbaar karakter, altijd bezig met zorgen voor anderen. Op zon- en feestdagen zat het huis altijd vol met mensen die anders alleen waren. Ik geloof niet dat wij de feestdagen ooit alleen met het gezin hebben gevierd. Eten was heel belangrijk bij ons thuis. Op de dag dat mijn moeder van mij beviel wilde ze eigenlijk niet naar het ziekenhuis, omdat ze een konijn in de pan had liggen. Bij ons bleef altijd iedereen mee-eten of moest op z’n minst proeven wat er op het vuur stond. Eten associeer is dus met gezelligheid en samen delen. Maar ook dat het vers, lokaal en onbewerkt is. Pakjes en zakjes met kleurstoffen en toevoegingen kwam