Biografie in de maak cabaretier
Jochem Myjer
Komiek Jochem Myjer wordt op 22 april geboren in Leiden.
Niet veel later verhuist hij met zijn ouders en twee zussen naar Zutphen, waar hij opgroeit en les krijgt op het Baudartius College. Halverwege de jaren negentig keert de familie Myjer terug naar Leiden, daar bezoekt Jochem het Stedelijk Gymnasium. Ondanks dat hij al van kinds af aan komiek wil worden, kiest Jochem er na zijn eindexamen voor om in Groningen Biologie te studeren.
In doet hij mee met het Groninger Studenten Cabaret Festival. Hij is twintig jaar en wint er met zijn korte voorstelling Geen Gemyjer de Eerste Prijs. Reden voor Jochem om zijn studie op te geven en zich volledig op theater te richten. In staat hij met zijn eerste avondvullende show Gegabber in het theater en gaat hier twee jaar lang mee door het land. Met zijn daarop volgende shows Adéhadé, Yeee-Haa! en De Rust Zelve verwerft hij steeds meer faam vanwege zijn snelle tempo, muzikaliteit en feilloze imitaties van bekende personen. Halverwege de try-outs van zijn show Even Geduld Aub! (), wordt er bij Jochem een tumor in zijn ruggenmerg ontdekt. Na een zware operatie revalideert hij een jaar lang. In september staat Jochem gelukkig weer gezond op het podium. Niet lang daarna gaat Even Geduld Aub! alsnog in première en wordt de
Wie is die grappenmaker?
Ik deed gymnasium, studeerde Klassieke Talen en werd vervolgens zanger en gitarist in Oslo. Dit laatste tot ieders verrassing. Vooral die van mezelf. Na drie mooie jaren in Noorwegen maakte ik van verrassen mijn beroep: ik ging terug naar Nederland en werd professioneel goochelaar. Daar hadden m'n ouders niet op gerekend, gezien mijn verleden als studiebol. En ikzelf ook niet Maar ik genoot van het optreden en ik kon er binnen een paar maanden al van leven.
Al snel begon er toen iets te kriebelen: ik merkte dat ik grappen maken nog veel leuker vond dan goochelen. Toen trok ik de stoute schoenen aan: ik benaderde een regisseur en maakte een cabaretvoorstelling. Daarin kon ik humor combineren met goochelen en muziek. Kortom alles wat ik tot dan toe had gedaan en leuk vond! Door die combinatie viel ik meteen op en kwam ik in de finale van het Amsterdams Kleinkunst Festival. Dat is een landelijk festival waar bijvoorbeeld ook grote namen als Van der Laan en Woe, Yentl en De Boer, Stefano Keizers en Klaas van der Eerden zijn doorgebroken. Ik won daar Zilver en opeens gingen er allemaal deuren open waar ik nooit van had kunnen dromen.
Ik ben toen toch ook maar een opleiding gaan volgen om m'n vakmatige vaardigheden aan te scherpen: spreektechniek, zinge
Youp van ’t Hek, de gulste, grofgebektste, grootste cabaretier van Nederland
Of je nu wel of niet van Youp van ’t Hek houdt, om zijn imposante carrière kun je niet heen. De kritiek dat al zijn programma’s op elkaar lijken en dezelfde thematiek hebben, schoof hij met ieder nieuw programma opnieuw, onvermoeibaar en eigengereid terzijde. Het onuitputtelijke schelden op hockeytrutten, bucklerlullen en pisnichten verstomde nimmer, ondanks toenemend commentaar dat Van ’t Hek geen aansluiting met de tijdgeest meer zou hebben. Van ‘t Hek was en bleef veertig jaar lang de cabaretier voor wie mensen in slaapzakken voor de deur lagen om een kaartje te bemachtigen. Frank Verhallen zet in deze lijvige biografie het licht met evenveel bewondering op zijn imposante carrière als de grootste, meest grofgebekte cabaretier van Nederland als op de gulle, warme, loyale man die Van ’t Hek ook is.
Verhallen, recensent, cabaretdirecteur, programmeur, docent en hartstochtelijk cabaretliefhebber, volgt Youp al sinds hij zijn begin jaren 70 zijn eerste wankele voetstappen op het podium zette. Het meer dan volledige Hekwerkarchief vult hij aan met zijn eigen archiefen daarnaast put hij uit de programma’s, columns en andere bijdragen aan kranten en tijdschriften van Van ‘t Hek.. De biografie is daardo
Frank Verhallen schreef overvolle biografie over de meest succesvolle cabaretier van Nederland
Tien jaar heeft Youp van ‘t Hek gesappeld, om de volgende veertig jaar alleen maar voor grote uitverkochte zalen te spelen. En al die tijd was Frank Verhallen erbij. Als liefhebber, als theaterrecensent van dagblad Trouw en als theaterdirecteur/programmeur in Den Bosch. De ideale biograaf dus van Youp van ‘t Hek. Zijn kennis, zijn liefde voor het cabaretvak en bewondering voor Van ’t Hek betalen zich nu uit in de overvolle biografie van de cabaretier die vooral de lol van de roem heeft ervaren.
In schreef Frank Verhallen een stevig hoofdstuk in Het is weer tijd om te bepalen waar het allemaal op staat. Nederlands cabaret , met de titel De lol van de roem. Die titel komt ook weer terug in Je Leven Spelen, de biografie van de meest bekende cabaretier van Nederland. Youp van ’t Hek (Naarden, ) heeft altijd plezier gehad in zijn vak. Hij heeft er nu een punt achter gezet, want hij stopt liever vijf jaar te vroeg dan één programma te laat.
Cabaretkenner Verhallen liep al in rond met het plan om de biografie van Youp van ’t Hek te schrijven. Hij moest alleen nog de toestemming van de cabaretier zelf krijgen. Op die vraag antwoordde Van ’t Hek per fax: Ben vereerd, maar voel er Al in vroeg Frank Verhallen, cabaretdeskundige en medeoprichter van de Koningstheateracademie in Den Bosch, voor het eerst aan Youp van ’t Hek of hij een biografie van de cabaretier mocht schrijven. In een berichtje ‘van zijn telefax’ antwoordt Youp op dat verzoek: ‘Ben vereerd, maar voel er meer voor als ik dood ben. Of bijna.’ Het handgeschreven briefje is afgedrukt in de persoonlijke inleiding van Je leven spelen, de biografie die Verhallen nu uiteindelijk heeft kunnen maken. De verschijning van dit lijvige boek ( pagina’s) valt in het jaar dat de jarige Youp van ’t Hek definitief afscheid nam van het podium. Op 25 mei speelde hij in Carré zijn allerlaatste voorstelling. In de biografie worden zijn jeugd en een vijftig jaar omspannende theatercarrière gedetailleerd doorgenomen. Van de beginjaren bij cabaretgroep NAR, de grote doorbraak in de jaren tachtig en de tien oudejaarsconferences tot aan de slotvoorstelling De Laatste Ronde. Wat direct opvalt en ook wel jammer is, is dat Verhallen geen nieuwe interviews heeft afgenomen. Hij kreeg toegang tot het omvangrijke archief van Van ’t Heks impresariaat Hekwerk en citeert in de biografie do
‘Je leven spelen – De biografie van Youp van ’t Hek’ is prettig leesbaar, maar biograaf Frank Verhallen heeft weinig nieuws ontdekt