Koen peters amerikanist
Koen
Peeters
Peeters schikte de autobiografie, biografie, familie- en streekroman tot een origineel boeket van genres, schreef de jury. ‘De bloemen is een familieroman, over hardwerkende grootouders in de Kempen, hun voorzichtige zoektocht naar het moderne leven, het wegsijpelen van het geloof bij de jongere generatie en de verteller. (…) Zorgvuldig balancerend tussen ingehouden weemoed en scherpe observeringen vlecht hij de familielijnen van drie generaties door elkaar en construeert met dit verleden en zijn fantasie zijn eigen heden.’
Maar De bloemen () is niet alleen een historisch verhaal: ‘Het boek wordt eerst en vooral beheerst door de spanning tussen het geërfde en het nieuwe, het eigene en het vreemde, het regionale en het universele’. Koen Peeters speelt ‘een spel met feit en fictie en met de romanconventies’, en zo zet hij ‘een stap voorbij een spel met het genre van de streek- en familieroman dat postmodern te noemen is. Hij keert terug naar de streek van afkomst uit een behoefte aan authenticiteit en duwt zijn roman daardoor weg van de vroegere allesoverheersende ironie in de richting van een zachte treurnis over het verlies van oorspronkelijkheid en samenhang.’
Koen Peeters
Populaire boeken van Koen Peeters
Koen Peeters is vooral bekend van zijn boeken Grote Europese roman (), De bloemen (), De mensengenezer () .
ADVERTENTIE
Wil jij onbeperkt online oefenen met examenopgaven, uitlegvideo's en examentips bekijken en je voortgang bijhouden? Maak snel een gratis account aan op
Alle verslagen over Koen Peeters
Er zijn nog geen verslagen geschreven over deze persoon.
Verslag toevoegenbiografie: Koen Peeters
Koen Peeters studeerde communicatiewetenschappen en antropologie aan de Katholieke Universiteit Leuven en woont in Kessel-Lo. Na zijn studies ging hij werken op de afdeling communicatie van de KBC, waar hij nog steeds werkt als verantwoordelijke voor de dienst sponsoring en events.
Zijn debuutroman Conversaties met K. verscheen in en was een losse collectie Belgische anekdotes. Het hoofdpersonage was Robert Marchand. Deze keerde ook in latere romans terug.
In leverde het werk Bezoek onze kelders hem een nominatie op voor de NCR Literatuurprijs. In kreeg hij dan effectief deze prijs (AT&T literair) voor De postbode (). Zijn verteltoon is zakelijk-ironisch, hoewel er in zijn boeken ook plaats is voor weemoed en nostalgie.
Het is niet ernstig, mon amour verscheen in De roman handelt over een viertal vrienden à la Titaantjes, over volwassen worden en het veroveren van de wereld.
Een jaar later, in , schreef Peeters samen met Kamiel Vanhole (auteur van onder meer de roman Overstekend Wild), de novelle Bellevue, Schoonzicht, of De kunst van het wandelen. Het is een verslag van een wandeling door industrieel Brussel, een oefening in anarchisme en burgerlijkheid.
In Acacialaan () ging hij op zoek naar de straten waar Louis Paul Boon ooit woonde. In zijn w
Koen Peeters
door Hugo Bousset
met een aanvulling door Sofie Gielis
1. Biografie
Koen Peeters werd op 9 maart te Turnhout geboren. Hij studeerde in af in de pers- en communicatiewetenschappen en de antropologie aan de Katholieke Universiteit te Leuven. Hij trouwde in en heeft drie kinderen. Koen Peeters woont in Leuven en werkt op de communicatieafdeling van een bank. Zijn bezigheden: copywriting, reclame en sponsoring, merkstrategie en microfinanciering. Hij is redacteur van Dietsche Warande & Belfort en voorzitter van Passa Porta, het internationale literatuurhuis in Brussel. Hij houdt van een geordend bestaan, waarin hij - zoals zijn voorbeeld Willem Elsschot - zowel burger als kunstenaar wil zijn. Elke dag is hij na zijn professionele arbeid een uurtje met literatuur bezig, via lezen, schrijven en ook knip- en plakwerk, en om de twee à drie jaar heeft hij een nieuwe roman.
Hij is een verwoed verzamelaar van foto's, prenten, knipsels en prullaria, die hij in zijn kelders in mappen ordent. Die mappen bevatten het materiaal voor zijn romans, voor wat hij ‘creatieve verzamelingen’ noemt.
Voor zijn debuutroman, Conversaties met K., verschenen in , kreeg hij de Nieuwe Yang-prijs, en zijn tweede roman, Bezoek onze kelders (), werd
BVDB #13
Een paar weken terug besloot ik een van mijn oude reisdagboeken te vernietigen. Aanvankelijk koos ik voor een rituele verbranding, maar toen dat niet toereikend bleek, vond het weerbarstige boekje zijn einde in een straatprullenbak. Waarom? Ik had ondertussen genoeg gekregen van de gênante herinneringen die mijn wat triviale en overigens weinig sensationele tienergeschriften nog met enige regelmaat op mij afvuurden. Als ik het bewijsmateriaal vernietigde, zo redeneerde ik, zou ik me vast ook van de herinneringen zelf kunnen ontdoen. Natuurlijk had ik moeten weten dat het verleden zich niet zo gemakkelijk laat afschudden; op weg naar huis werd ik alweer overvallen door de observaties en gedachtes van mijn zestienjarige ik, die als vanouds door mijn hoofd kwamen dolen.
Nee, dan had ik beter een voorbeeld kunnen nemen aan August Willemsen, die zijn studentendagboeken op latere leeftijd publiceerde en ze zelf van annotatie en toelichting voorzag. Die aantekeningen maken van Vrienden, vreemden, vrouwen () een uniek egodocument, een emotionele combinatie van dagboeken, memoires en terugblikkend zelfonderzoek. In zijn commentaar is Willemsen niet bezig zijn vroegere zelf te corrigeren en probeert hij evenmin angstvallig de definitieve waarheid te achterhalen. Wel plaat