Jacques presser biografie
Presser, Jacob ()
&#; Huygens ING - Amsterdam. Bronvermelding: M.E.H.N. Mout, 'Presser, Jacob ()', in Biografisch Woordenboek van Nederland. URL: []
Presser, Jacob (Jacques), (ps. J. van Wageningen, J. Drukker, Herodotus, Janus, J. van Dam, Haggi Mami Reis) historicus, schrijver en dichter (Amsterdam - Amsterdam ). Zoon van Gerrit Presser, diamantversteller, later diamanthandelaar, en Aaltje Stempel. Sinds gehuwd met Debora Suzanna Appel en na haar overlijden in maart te Sobibor, hertrouwd op met Bertha Hartog. Beide huwelijken bleven kinderloos.
Presser was afkomstig uit een arm joods gezin waarin het geloof aan het opkomend socialisme een grote rol speelde. Werkloosheid in het diamantvak bracht het gezin ertoe zich te Antwerpen te vestigen (). In Amsterdam teruggekeerd mislukte de intellectueel hoogbegaafde, maar zeer gevoelige en kwetsbare jongen op de HBS, doch vervolgens ontwikkelde hij zich op de Openbare Handelsschool tot een briljante leerling, mede onder invloed van zijn leraar Nederlands en geschiedenis A. Zijderveld. Na het eindexamen () volgde hij de wens van zijn vader en werkte enige tijd zeer tegen zijn zin als kantoorbediende. In stelde een particuliere studiebeurs hem in staat om zich eerst voor te bereiden op het staatsexamen gymnasium-A
Artikelen
Auteurs
Trefwoorden:
Autobiographical materials, Historiography, HistorySamenvatting
The Legacy of Jacques Presser. Egodocuments in Historical Research. In the mids, historian Jacob Presser introduced a new word -- egodocument -- used as a term to indicate autobiographies, memoirs, diaries, personal letters, and other texts in which the author writes explicitly about his or her own affairs and feelings. The word was quickly adopted in the Dutch language, but the timing was bad; Presser's colleagues were more reluctant than ever to use such texts. Since the s, the new cultural history has returned to egodocuments. Among the reading public, egodocuments have always remained popular, which explains the paradox of the diary of Anne Frank, widely read but, until recently, little studied. Adapted from the source document.Biografie auteur
Dekker,Rudolf
biografie: Jacques Presser
Jacques (Jacob) Presser [Amsterdam – ] historicus en schrijver.
Vanaf doceerde hij geschiedenis aan de Faculteit voor Politieke en Sociale Wetenschappen van de Universiteit van Amsterdam. In volgde zijn benoeming tot hoogleraar aan die faculteit en in tot hoogleraar in de algemene en vaderlandse geschiedenis aan de Faculteit der Letteren, als opvolger van Jan Romein. In ging Presser met emeritaat.
Hij schreef evenals collega-professoren (o.a. Karel van het Reve en Pieter Geyl) enkele misdaadromans.
Poëzie:
•Exodus (anoniem )
•Orpheus (anoniem - )
•Orpheus en Ahasverus (onder het pseudoniem J. van Wageningen )
•Drievoudig afscheid ()
•Orpheus en Ahasverus (herdruk onder zijn eigen naam - )
Proza:
•Amerika ()
•Moord in Meppel ( - herdruk onder eigen naam in )
•Crime passionel ()
•De nacht der Girondijnen (boekenweekgeschenk )
•Schrijfsels en schrifturen ()
•Moord in Moordrecht ()
•Moord in de Poort ()
•Louter verwachting. Autobiografische schets ()
Historische studies:
•Das Buch 'De Tribus Impostoribus' (Proefschrift - )
•Beknopt leerboek der algemene geschiedenis ()
•De Tachtigjarige oorlog ( - )
•Napoleon. Historie en legende ()
•Amerika. Van kolonie tot wereldmacht ()
•Historia Hodierna (Inaugura
‘Het gelijk van de twijfel is Pressers twijfel aan de humaniteit, waarin hij aldoor weer werd bevestigd.’
Jacques Presser, een biografie
Er stond een man in de lege straat. Hij stond daar zo stil, zo diep verzonken, hij stond zo alleen in de zachte regen die verdrietig van de bomen drupte.
Een duif scheerde weifelend rond zijn hoofd, maar wiekte toen weg. Er was iets bijzonders rond de man. Misschien was het zijn hoofd dat, even opgeheven, als achterover getrokken in de nek, het leven voor hem leek af te weren, alsof hij zich richtte op iets in de verte, los van alles, los van allen.
Hoewel zijn donkere haar nog vol was, scheen in de plooien van zijn gezicht een heel lang leven voorbij te trekken. Een leven van arbeid, van intenties en ambities, begeleid door humor en ironie, maar tegelijkertijd bedauwd door zielepijn en weemoed. Iets in dat gezicht werd bevangen door twijfel.
Maar het meest opvallend waren de ogen, niet omdat ze achter de brilleglazen zo uitgesproken doordringend keken, maar omdat het ogen waren die doorzien, de ander zien en willen zien, die de ander in zijn wonden en waarden laten.
De man die daar stond had Jacques Presser kunnen zijn, nog eenmaal kijkend naar het terrein van zijn jeugd, vol melancholie om een voorbijJacques Presser
De geïnterviewden (waarvan enkelen in Jeruzalem) zijn familieleden, oud-leerlingen, oud-studenten, collega&#;s en andere relaties van de historicus en schrijver Jacques Presser, die bekend is geworden door zijn boek Ondergang: de ververvolging en verdelging van het Nederlandse Jodendom (Den Haag: Staatsuitgeverij, ). In gaf de Nederlandse staat aan Presser de opdracht om een studie te verrichten naar het lot van de Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hiervoor bracht Presser vijftien jaar door in het archief van het NIOD. Het uitgegeven boek werd vervolgens een bestseller. Presser is ook de bedenker van de term egodocument en wordt gezien als een van de grote Nederlandse historici van de moderne tijd.
De geïnterviewden spreken over Pressers jeugd, achtergrond en familiebanden; studietijd; leraarschap aan het Vossius Gymnasium en het Joods Lyceum te Amsterdam; zijn huwelijk met Dé Appel; de oorlogsjaren, waaronder de zelfmoordpoging in mei , de deportatie van Dé en de onderduik; zijn joodse identiteit; tweede huwelijk met Bep Hartog; politieke opvattingen; de benoemingskwestie rond zijn aanstelling als hoogleraar Nieuwste Geschiedenis aan de in opgerichte Politiek Sociale Faculteit aan de Universiteit van Amsterdam; zijn publikaties, waaronder zijn