Eduard douwes dekker huwelijkspartner
Multatuli (historische klassieker)
is hét Multatuli-jaar
Multatuli wordt algemeen beschouwd als de belangrijkste schrijver van het Nederlandse taalgebied. Op 2 maart is het zijn ste geboortedag en daarom is uitgeroepen tot het Multatuli-jaar. Ook heeft koning Willem-Alexander op 17 februari een gedenksteen van Multatuli onthuld in de Nieuwe Kerk te Amsterdam en nu behoort hij tot een illuster gezelschap van o.a. Joost van den Vondel, P.C. Hooft en Johan Huizinga. Het thema van de boekenweek kan niet toevalligerwijs 'rebellen en dwarsdenkers' zijn nu we de dwarsdenker des vaderlands een jaar lang in de schijnwerper zetten. De negentiende-eeuwse auteur schreef onder andere het beroemde werk Max Havelaar. Er bestond van hem geen volledige biografie. Dit boek voorzag in deze leemte en is nu te verkrijgen als luxe gebonden editie.
Geliefd en gehaat
Multatuli. Leven en werk van Eduard Douwes Dekker gaat over het leven van een schrijver die geen schrijver wilde zijn; een man die zoveel heeft betekend voor de Nederlandse en Vlaamse arbeidersbeweging, de vrouwenemancipatie, het atheïsme en uiteraard voor de veranderingen in het denken over Nederlands-Indië. Hij was een vrijdenker en groot voorstander van de bevordering van gelijkheid. Multatuli werd door
DEKKER, Eduard Douwes
(bekend als Multatuli en Douwes Dekker; roepnaam: Dek), vrijdenker en schrijver 'tegen wil en dank', is geboren te Amsterdam op 2 maart en overleden te Nieder-Ingelheim (Rhein-Hessen, Duitsland) op 19 februari Hij was de zoon van Engel Douwes Dekker, kapitein ter koopvaardij, en Sietske Eeltjes Klein (soms ook in officiële stukken: Klijn). Op 10 april trad hij te Tjandjoer (Java) in het huwelijk met Everdina Huberta (zelf gaf het echtpaar de voorkeur aan de spelling Everdine Huberte) baronesse van Wijnbergen, met wie hij een dochter en een zoon kreeg. Na haar overlijden (te Venetië op 13 september ) hertrouwde hij te Rotterdam op 1 april met Maria Frederika Cornelia (Mimi of Mies) Hamminck Schepel, onderwijzeres, later schrijfster onder de naam Heloïze, met wie hij in het tweejarig Duits jongetje Eduard (Wouter) Bernhold als pleegzoon aannam.
Pseudoniem: Multatuli.
Onder zijn pseudoniem Multatuli schreef Douwes Dekker veel en kritisch over de Nederlandse samenleving in de negentiende eeuw. Voor velen betekende het lezen van zijn opmerkingen een ontdekking en een bevrijding uit het harnas van maatschappelijke regels en gewoonten. Als schrijver stond hij op een internationaal niveau, als persoon was hij in het 'fatsoenlijke' Nederland van zijn eig
Eduard Douwes Dekker
levensbeschrijving(en)
Eduard Douwes Dekker (Amsterdam, 2 maart - Ingelheim am Rhein, 19 februari ) was een Nederlands schrijver en vrijmetselaar, bekend onder het pseudoniem Multatuli. Eduard Douwes Dekker meer
in Mededelingen van de Documentatiedienst () in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
in Geschiedenis der Noord-Nederlandsche letteren in de XIXe eeuw. Deel 3 () in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
in Letterkundig woordenboek voor Noord en Zuid () in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
in Biographisch woordenboek der Noord- en Zuidnederlandsche letterkunde () in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
in Erflaters van onze beschaving () in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
in De raadselachtige Multatuli () in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
in De Nederlandse en Vlaamse auteurs () in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
in Auteurspagina in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
DEKKER (Eduard Douwes), geb. 2 Mrt. te Amsterdam, overl. 19 Febr. , te Nieder-Ingelheim. Zijn vader Engel Douwes Dekker, uit de Zaanstreek af
€ 3,65
€ 3,15
€ 3,15
€ 3,50
€ 3,15
€ 5,50
€ 6,50
€ 5,50
€ 5,15
€ 5,15
Tussenstand II
In september was Eduard Douwes Dekker, 22 jaar oud, vanuit Batavia naar Sumatra's westkust vertrokken, waar hij zich als een kleine machthebber zou vestigen. Precies tien jaar later verliet hij Batavia opnieuw, met als voorlopige eindbestemming Hellevoetsluis.
Aan het eind van zijn leven was hij wel eens verbaasd over het vele dat hij had meegemaakt. Maar zo vol als deze tien jaar kon het nauwelijks meer worden. Hij had achtereenvolgens in Natal en Padang op Sumatra verbleven; in Batavia, Buitenzorg, Parakan Salak, Poerwakarta en Poerworedjo op Java; in Menado op Celebes en in (en op) Amboina, hoofdplaats der Molukken - waarmee hij eigenlijk in alle gewesten van Nederlands-Indië had gewoond, behalve op Borneo. Zijn loopbaan was even grillig: alleenheerser in Natal, ‘eerloos’ in Padang, onbezoldigd medewerker van het departement van Producten en Civiele Magazijnen, medewerker van de resident van Krawang, commies in Bagelen, secretaris van Menado en assistent-resident van Amboina. Bovendien was hij getrouwd. En dat alles voor zijn 33ste.
Ogenschijnlijk waren de bestanddelen van de latere Multatuli ruimschoots aanwezig. Hij had de eerste worstelingen met het Nederlandse gezag achter de rug. Hij had als Hungerkünstler zijn eerste ‘grotere’ werk geschreven -