Angela merkel ziek
Autobiografie Merkel: 'Veel details, weinig persoonlijks'
"Merkels autobiografie is zoals Merkel als kanselier was: geen dubbele bodem, geen geheim, geen schandaal", schrijft Der Spiegel. Ze schreef het ruim pagina's tellende boek de afgelopen jaren samen met haar naaste medewerker Beate Baumann. De oud-kanselier, die Duitsland tussen en regeerde, gaat gedetailleerd in op haar politieke carrière, op haar beleid, op wat ze heeft meegemaakt, maar persoonlijk wordt ze vrijwel nergens. Daarmee laat ze zien dat ze precies zo is als ze schrijft: "gedisciplineerd en doordacht", concludeert Spiegel-journalist Stefan Kuzmany.
Merkel kwam op het idee haar autobiografie te schrijven in de tumultueuze politieke nasleep van de vluchtelingencrisis en haar 'Wir schaffen das', schrijft Volkskrant-journalist Sterre Lindhout. "Ze besloot toen dat ze de duiding van haar politieke keuzes 'niet alleen aan anderen wilde overlaten'." Maar erg zelfkritisch is ze niet, concludeert Lindhout. Zo geeft ze nauwelijks fouten toe. Merkel verdedigt onder meer de inmiddels veel bekritiseerde keuze om ook na de annexatie van de Krim in goedkoop Russisch gas te blijven afnemen. "Ook staat ze nog steeds achter haar toenmalige overtuiging dat handel de beste manier was om Rusland op vreedzame manier een p
Fragment: 'Angela Merkel. De kanselier en haar tijd'
Uit de Nederlandse vertaling van de Merkel-biografie van Ralph Bollmann
Hamburg, november Een ijskoude, maar vrij zonnige dag. Angela Merkel had die ochtend niet hoeven nadenken over de kleur van haar blazer: zwart, zonder enige twijfel. De bondskanselier sprak in de Hauptkirche St. Michaelis op de rouwdienst voor Helmut Schmidt, haar voorganger, die op zesennegentigjarige leeftijd gestorven was en nu in zijn geboortestad werd begraven. Het werd een van haar persoonlijkste toespraken, waarin ze in feite een zelfportret in de derde persoon schetste. Wie visioenen heeft, moet naar de dokter: Merkel durfde Schmidts beruchtste uitspraak zowaar met instemming te citeren, zich het zinnetje eigen te maken. Ze roemde het nuchtere pragmatisme van de overledene, zijn weerstand tegen ideologische beperking. Ze prees Schmidts overtuiging dat eenbeslissing alleen kan worden genomen wanneer zij vooraf goed is doordacht en van rede doordrongen. Tot slot maakte ze de balans op van zijn regeringstijd: De grote verdiensten van deze bondskanselier kwamen naar voren in de crises die hij heeft moeten overwinnen. Een pragmatisch politicus, die de tijd neemt om beslissingen te laten rijpen en zich tijdens zijn periode als
Zestien jaar lang droeg Angela Merkel regeringsverantwoordelijkheid voor Duitsland. Met haar handelen en haar houding drukte ze een stempel op de Duitse, Europese en internationale politiek. In dit boek blikt ze terug op haar leven in twee Duitse staten – tot in de DDR, en vervolgens in het herenigde Duitsland. Hoe is het haar als Oost-Duitse gelukt de eerste vrouwelijke kanselier van een verenigd Duitsland en één van de machtigste regeringsleiders in de westerse wereld te worden? Wat dreef haar?
In Vrijheid beschrijft Angela Merkel het dagelijkse leven in de kanselarij, maar ook de zeer dramatische dagen en nachten toen ze in Berlijn, Brussel en elders beslissingen met grote impact moest nemen. Ze schetst hoe internationale samenwerking door de jaren heen veranderde en onder welke druk politici vandaag de dag staan bij het zoeken naar oplossingen voor complexe problemen in een geglobaliseerde wereld. Ze neemt ons mee achter de schermen van de internationale politiek en laat zien welke betekenis persoonlijke gesprekken kunnen hebben – en welke grenzen er zijn.
Angela Merkel reflecteert op de mogelijkheden van politieke actie in een tijd van toenemende confrontatie. Haar memoires bieden een uniek kijkje in het centrum van de macht – en vormen een overtuigd pleidooi voor vri
‘De machtigste vrouw ter wereld, in een tijd van verdwijnende zekerheden’
Als Angela Merkel aftreedt als bondskanselier is dat het einde van een tijdperk, een keerpunt voor Duitsland, Europa en voor de internationale politiek. Voor velen belichaamt Merkel democratische waarden in tijden van opkomend populisme en nationalisme. In deze voortreffelijke biografie laat Ralph Bollmann zien hoe Merkel, geschoold door haar ervaringen in de ddr, geduldig standhield in een vooral door mannen bevolkte politieke arena. En hoe ze uitgroeide tot de meest geliefde en langstzittende bondskanselier in de Duitse geschiedenis.
De vele crises tijdens haar ambtstermijn verminderden haar populariteit niet, integendeel: Merkel wist de Duitsers keer op keer uit de wind te houden, hoewel ze hun onwil om te veranderen afkeurde. De brede steun voor haar leiderschap kreeg barsten door het vluchtelingendebat. Met haar besliste optreden in de coronacrisis herwon ze het vertrouwen. De biografie van Ralph Bollmann is niet alleen een briljant geschreven portret van een buitengewone vrouw in het centrum van de macht, maar ook een indrukwekkende geschiedenis van Duitsland en Europa sinds de val van de Muur.
Angela Merkel verdedigt politieke erfenis in langverwachte memoires
NOS Nieuws•
Chiem Balduk
correspondent Duitsland
Chiem Balduk
correspondent Duitsland
Nadat Angela Merkel 16 jaar Duitsland had geregeerd, verdween ze bewust naar de achtergrond. Maar nu is de oud-bondskanselier terug, met de lancering van haar vuistdikke autobiografie. In tientallen landen verschijnt vandaag haar boek Vrijheid, gevolgd door een wereldtournee.
In pagina's beschrijft Merkel haar jeugd in de DDR, het opklimmen in de politiek en de talrijke beslissingen die ze heeft genomen. Vooral naar dat laatste wordt door politiek Berlijn al maanden uitgekeken. In het boek wordt duidelijk dat Merkel voor al haar besluiten staat. Van Nord Stream tot 'wir schaffen das', van de euro- tot de Oekraïnecrisis: Merkel verdedigt haar politieke erfenis en heeft nergens nadrukkelijk spijt van. Op een enkele beslissing in de coronacrisis na.
Zo verdedigt de CDU-politica haar opstelling tegenover Rusland, waarmee zij een goede relatie nastreefde. Merkel schrijft begrip te hebben voor Oost-Europese landen die niet in betere banden met Rusland wilden investeren, maar "zij leken te wensen dat het land gewoon zou verdwijnen. Maar Rusland, met zijn kernwapens, bestond.