Biografie hendrik muller
Biografie Dik van der Meulen
Het Dr. Hendrik Muller's Vaderlandsch Fonds is in opgericht na het overlijden van de stichter: dr. Hendrik Pieter Nicolaas Muller.
Hendrik Muller wordt geboren in Rotterdam in als telg van een geslacht van kooplieden en geleerden. Tot zijn drie-en-dertigste drijft hij handel in en op de Afrikaanse Oost- en Westkust. In maakt hij voor zijn Handelscompagnie een inspectiereis naar Oost-Afrika en reist vervolgens door Zuid-Afrika. In ziet hij zich gedwongen door ziekte en problemen van persoonlijke en zakelijke aard afscheid te nemen van de handel.
Hij wijdt zich daarna aan de wetenschap en promoveert in in Duitsland op de etnografische studie met als titel: Land en volk tussen Zambesi en Limpopo. Daarmee voltooit hij zijn derde boek in een reeks studies over Zuid-Afrika. Twee jaar later wordt hij consul voor de Oranje Vrijstaat (OVS), later consul-generaal. Zijn consulaat in Rotterdam wordt ten tijde van de Boerenoorlog in Zuid-Afrika het buitenlandse centrum van waaruit de OVS acties onderneemt voor internationale hulp. Hendrik Muller reist met zijn vurig pleidooi de hele wereld af. Hij spreekt met President Roosevelt en oud-presidenten Reitz en Steyn, maar de strijd wordt- tot Mullers grote teleurstelling- in ten gunste van de Brit
Grand Voyageur
De naam van Hendrik Muller () leeft voort in de ‘Stichting dr. Hendrik Muller’s Vaderlandsch Fonds’, die ‘het belang van het Nederlandse volk’ dient door het verlenen van subsidies voor behoud van erfgoed, studiebeurzen, prijzen, enzovoort. Hendrik Muller zelf is ondanks dat ruime legaat goeddeels vergeten, en daarom heeft het Fonds Dik van der Meulen nu zijn biografie laten schrijven. Dat is een gelukkige greep. Van der Meulen heeft eerder al de varkentjes Multatuli en koning Willem III gewassen, beiden net als Muller volbloed negentiende-eeuwse excentriekelingen en kopstukken van een sterk veranderende wereld; ook van deze biografie maakte hij een vermakelijk, smakelijk en tintelend geestig boek.
Behendigheid was wel vereist: Muller leidde een lang en avontuurlijk leven, waarin hij (op Australië en Antarctica na) alle continenten bereisde en waarin ten minste vier carrières vervlochten waren. Hij was tegelijkertijd een ijverig zakenman, een bevlogen diplomaat, een wetenschapper, een enthousiaste reiziger en een briljante schrijver. Hij was ook een opschepper en een dikdoener van formaat, een geliefd causeur, een lintjesjager, een verzamelaar van etnografie, een weldoener, een ruziemaker én een vrouwenversierder, en dat alles ten dienste van eigen glorie
biografie: Hendrik Muller
-
[Amsterdam – Den Haag ]
Hendrik ClemensMULLER was de zoon van Joan Muller, reder en chef van het handelshuis Barge, en Emma Diepenbrock. In trad hij in het huwelijk met Gertrude de Grauw, met wie hij twee zoons kreeg.
[NB: zijn familienaam wordt soms ten onrechte als Müller gespeld.]
Muller, zoon van een selfmade man, studeerde klassieke letteren te Leiden () en promoveerde op het proefschrift De rhythmis Graecorum capita quaedam ().
In was hij verbonden aan de Universiteitsbibliotheek te Amsterdam en van tot leraar aan het Stedelijk Gymnasium. Hij was de drijvende kracht achter de Philhelleensche Vereeniging () en het driemaandelijks tijdschrift Hellas (), waarvan het doel was de beoefening en verbetering van de studie van het (nieuw) Grieks. Het privaatdocentschap in het Nieuw Grieks aan de Universiteit van Amsterdam vanaf gaf hij in op. De benoeming van H.J. Polak tot hoogleraar Nieuw Grieks te Groningen was een grote teleurstelling voor hem. Hij was in één van de oprichters van de letterkundige vereniging Flanor, maar hij verliet deze club in na een daverende ruzie. Verhuisd naar Utrecht studeerde hij rechten en deed in zijn kandidaatsexamen.
Voortaan zou hij van zijn pen leven. In zijn laatste levensjaren woonde hij
Biografie Dr Hendrik Muller, Wereldreiziger voor het vaderland ( – )
Weinigen zal de naam iets zeggen, maar in zijn eigen tijd was HM redelijk bekend als consul-generaal van de Oranje-Vrijstaat en heeft hij zich ingezet voor de Boeren tijdens de Tweede Boerenoorlog.
Van der Meulen schetst het portret van een ijdele, zelfingenomen man, een éénling, die voortdurend op zoek is naar een zinvolle invulling van zijn leven en bevestiging van zijn bestaan. Die bevestiging zoekt hij niet zozeer in liefde, vrienden of gezin maar in een wereldse carrière. Nooit is de beloning groot genoeg.
De biograaf heeft uitgebreid bronnenonderzoek gedaan en sleept je enthousiast mee op de wereldreizen van Hendrik Muller, die hij voor werk of plezier onderneemt. Zijn portret van de man is niet altijd even positief, vd Meulen laat zijn ergernissen ruimschoots doorschemeren, misschien heeft hij daarmee de goede eigenschappen wat tekort gedaan, maar het beeld wordt daardoor wel levendig.
Er staan ook mooie foto's in het boek, gevonden door pdoor Froukje Holtrop.
W
Muller, Hendrik Pieter Nicolaas ()
&#; Huygens ING - Amsterdam. Bronvermelding: G.J. Schutte, 'Muller, Hendrik Pieter Nicolaas ()', in Biografisch Woordenboek van Nederland. URL: []
Muller, Hendrik Pieter Nicolaas, (ook bekend als Muller van Werendijcke), koopman, publicist en diplomaat (Rotterdam - 's-Gravenhage ). Zoon van Hendrik Muller, koopman en lid van de Eerste Kamer, en Marie Cornelie van Rijckevorsel.
Hendrik Muller werd, als telg van een der meest vooraanstaande koopliedenfamilies in het expanderende Rotterdam, opgeleid voor de handel. Hij doorliep vier klassen van de HBS in zijn geboorteplaats, daarna de examenklas aan de Realschule te Frankfurt am Main (/), gevolgd door stages bij internationale handelskantoren te Rotterdam, Liverpool, Manchester en Marseille. In augustus plaatste zijn vader hem bij de Handels-Compagnie Mozambique te Rotterdam. In april ging Muller op inspectiereis voor deze onderneming naar Zanzibar en Mozambique. Aansluitend bereisde hij Zuid-Afrika, waarvoor in Nederland vanwege de Transvaalse opstand en zelfstandigheid van / grote belangstelling was ontstaan. Teruggekeerd werd hij in augustus aangesteld tot mededirecteur van de Handels-Compagnie Mozambique, die naar zijn adviezen gereorganiseerd en vernoemd werd tot Oost-Afrikaansc