Huwelijksfotograaf brugge
Eva Besnyö &#; biografie
Eva Marianna Besnyö, fotografe. Dochter van Bernard Besnyö () advocaat, en Ilona Kelemen (). Eva Besnyö trouwde op in Bergen met Johannes Hendrik Fernhout (), fotograaf, filmer en cineast. Het huwelijk werd ontbonden op in Bergen. Ze trouwde voor de tweede keer op in Amsterdam met Willem Lucas Brusse (), grafisch ontwerper, fotograaf, tekenaar en leraar. Dit huwelijk werd ontbonden op in Amsterdam. Uit huwelijk het huwelijk met Willem Lucas Brusse werden 1 zoon en 1 dochter geboren.
Wie: Eva Besnyö
Geboortedatum: 29 april
Geboorteplaats: Boedapest, Hongarije
Sterfdatum: 12 december
Plaats van overlijden: Laren, Nederland
Alternatieve naam: Eva Marianna Besnyö
Het leven van Eva Besnyö
Eva Besnyö groeide op in Boedapest, in een joods intellectueel gezin. Haar vader, geboren als Bela Blumgrund, kwam oorspronkelijk uit Bratislava en was advocaat van beroep. Voordat hij zijn loopbaan begon veranderde hij zijn achternaam in Besnyö. Eva’s moeder, Ilona Kelemen, was Hongaarse. Vader Besnyö hield er geëmancipeerde ideeën op na voor zijn drie dochters en hij had veel ambities voor ze. Eva zat met haar zusjes Panna en Magda op het meisjesgymnasium en kreeg daarnaast extra taalonderwijs en muziekles. In tegenstelling tot haar zusjes was Eva nie
Eric van Nieuwland (english Version) (NL versie staat hieronder)
For years, &#;dare to live&#; hung on a sign above the door of my parental home. That was what I had in mind when I said goodbye to my regular job and started working as a photographer for myself. I am still happy every day that I dared to take that step!
In my work as a photographer I come to the most special places and to the nicest people. Photographing a band on tour in Mexico or Brazil, photographing entrepreneurs in Spain and Athens for a book, or simply making portraits and group photos on the beach.
My first assignment was to record the Minister of Foreign Affairs in (then Mr Brinkhorst). I am a real &#;people&#; photographer and I try to capture the atmosphere and emotion of the moment.
On location I feel most at home, the natural light is an extra challenge.
Married with Martyna.
Children: son Timoh and daughter Femke
Lives in: (The Netherlands)
Entrepreneurship is: dare
Moto: It&#;s not about the stuff you collect, but about the people you&#;ve met in your life!
Love: my kids, photography, music (funk, soul, jazz), traveling (Spain, Italy, USA, Brazil, Asia)
What I Dislike: meetings, forms, traffic jams and nagging people
Biggest photo wish
Geboren in Oosterhout trok fotograaf Michel Szulc Krzyzanowski de wijde wereld in. In het autobiografische ‘De man die over zijn schaduw sprong’ vertelt hij over de toppen en dalen van zijn veelbewogen leven tot en met De lezer moet het daarbij helaas doen zonder foto’s.
door Joep Eijkens
Michel Szulc Krzyzanowski is een figuur apart in de wereld van de Nederlandse fotografie. Enerzijds is hij bekend door zijn conceptuele ‘Sequenties’ of ‘Sequences’, anderzijds door zijn documentaire Henny-project. Het lijkt een tegenstelling van kunstfotografie versus sociaalgeëngageerde fotografie, maar voor de fotograaf zelf ligt dat anders. In beide gevallen gaat het hem om zijn eigen ‘groeiproces’. De fotografie heeft hem geholpen de man te worden die hij nu is. Zonder die vorm van expressie had hij het waarschijnlijk niet gered.
Dat is althans de indruk die je krijgt bij het lezen van zijn boek De man die over zijn schaduw sprong waarin Szulc Krzyzanowski zijn levensverhaal vertelt. Tot , want het gaat hier om het eerste deel van zijn memoires. Het is een veelbewogen leven vol toppen en dalen. En in die dalen lijken zijn ervaringen minstens zo zwaar als die van Henny, de vrouw die hij al meer dan veertig jaar volgt en wier leven hij vastgelegd heeft in een inm
Ik ben het enthousiaste en creatieve brein achterDreamsenBe Bold by Laura J.
Ik ben afkomstig van de kust, maar nu gesetteld in het schilderachtige Brugge. Ik zou je kunnen vertellen dat ik enorm van de natuur hou, van paarden, reizen, muziek en fitness. Maar dat is de essentie van mijn verhaal niet. Ik wil vertellen waarom ik van fotografie hou.
Ik ben een eeuwige dromer met een grenzeloze verbeelding. Daarom heb ik van mijn passie mijn beroep gemaakt, fotografie. Ik maak niet enkel een foto. Het is meer dan een moment vastleggen. Ik regisseer elk beeld, vertel verhalen, poëzie. Ik laat nieuwe sprookjes ontvouwen voor mijn lens. Mijn werken zijn doordrenkt met gevoeligheid, vrouwelijkheid en oprechtheid. Waardoor elk beeld een intiem moment vastlegt. Met een ongelimiteerde creativiteit ga ik verder dan de grenzen van de realiteit, ik zoek de kracht van de verbeelding. De spiegel van mijn passie en dromen.
Maar ik omarm ook dat stukje duisternis en mysterie in mij, met een betoverende mix van fantasie, tederheid en echtheid. Daardoor krijgen mijn beelden een diepere betekenis.
Fotografie is voor mij een medium van expressie, vastleggen wat woorden soms niet kunnen. Elk beeld vertelt een uniek verhaal, mijn verhaal, jouw verhaal.
Jo Van Moeffaert
Fotograaf - Br
De biografie van Erwin Olaf moest net zo radicaal en eerlijk zijn als hij zelf was
Na zijn overlijden op 20 september lag Erwin Olaf opgebaard voor het raam van zijn huis aan de Egelantiersgracht in Amsterdam. Op het tafeltje naast hem stond een glas witte wijn. Het raam gaf hem uitzicht op een regenboogvlag die treurig slap in de herfstregen hing. Op de dag van de uitvaart werd de overledene in een stoet van vijftien zwarte Cadillacs naar de Westerkerk gebracht. In de grootse afscheidsdienst klonk muziek die hij zelf had uitgekozen. David Bowie, Ring my Bell van Anita Ward, Janet Jackson. En het koor Puur Mokum zong Aan de Amsterdamse grachten.
Het is moeilijk voor te stellen dat de gelauwerde fotograaf, ‘de Rembrandt van deze tijd’ (burgemeester Femke Halsema), zich begin jaren tachtig ongelukkig heeft gevoeld in zijn nieuwe woonplaats Amsterdam. Olaf (geboren Springveld) was eenzaam in de grote stad. Over zijn verlangens en plannen kon hij met niemand praten. Hij besloot ze maar op te schrijven in een rood-zwart schriftje. Later werd de fotocamera het middel van Olaf om zich uit te drukken. Daarmee kon hij zijn eigen werkelijkheden ensceneren, met het licht als trouwe metgezel.
Publicist Mischa Cohen mocht het rood-zwarte schriftje van destijds lezen en kreeg toega