Biografie claus

Boek met levensverhaal van schrijver Hugo Claus is uit: "Hij heeft zijn oorlogsverleden verzwegen" 

"De levens van Claus" is de passende titel van de omvangrijke biografie van Hugo Claus, die behalve schrijver ook kunstenaar en filmmaker was. Het boek van Mark Schaevers probeert "de pijlers van de mythe Claus" onderuit te halen. Bijvoorbeeld het verzwijgen van zijn eigen collaboratie in de Tweede Wereldoorlog.

Kristien Bonneure

Tien jaar heeft journalist en schrijver Mark Schaevers gewerkt aan "De levens van Claus", de dikke biografie van Hugo Claus (). Claus was een van de beroemdste auteurs van ons taalgebied, met bekende werken als de roman "Het verdriet van België", "De Oostakkerse gedichten" of de theaterstukken "Vrijdag" en "Suiker". Claus schreef ook filmscenario's, hij regisseerde, tekende en schilderde.

"Het is een exceptioneel leven waarachter ook exceptioneel werk zit. Ik was te ambitieus om te denken dat ik onder de bladzijden kon blijven", zegt Schaevers. Het boek telt er uiteindelijk bijna , waarvoor de biograaf talrijke getuigen interviewde. Schaevers kende Hugo Claus persoonlijk en publiceerde eerder al over hem.

BEKIJK - Biograaf Mark Schaevers over "

Recensie: Mark Schaevers – De levens van Claus

De mens achter de mythe

Tegenwoordig zijn er biografen, in binnen- en buitenland, die wel erg los omspringen met hun onderwerp: ze verzinnen situaties die zouden gebeurd kunnen zijn om hun verhaal wat meer te stofferen. Mark Schaevers houdt vast aan een klassieke werkwijze en blijft weg van speculatie. De feiten zijn altijd het belangrijkste. Een uitgangspunt dat bij het schrijven over het leven van Hugo Claus niet altijd even gemakkelijk is. Claus was immers zijn eigen pr-bureau: in interviews probeerde hij een mythisch beeld van zichzelf te creëren omdat een goed verhaal altijd in het voordeel is van een schrijver. De Vlaamse reus stond bekend om het fabuleren, het aandikken, het onbeschaamd liegen. Claus vertelde meerdere versies van dezelfde gebeurtenissen. Hij verstopte zich achter een pantser en deed zich voor als een zelfverzekerde macho omdat hij ook diep eenzaam, kwetsbaar en onzeker kon zijn. Het liegen was een manier om ongrijpbaar te zijn en, volgens Claus, ook een manier om de sociale omgang gemakkelijker te maken: als de ene geliefde niet van de andere weet is dat meegenomen. Het was verder ook belangrijk omdat Claus zijn aandeel als jongeman tijdens de collaboratie wou verbergen. Een gevierd schrijver word

Door Reinjan Mulder
Deze week verscheen van Marc Schaevers de lang verwachte biografie van Hugo Claus. Belangrijke plaats daarin neemt Claus&#; Magum Opus Het verdriet van België in. Over dit boek interviewde ik de schrijver in in Antwerpen, maar 11 jaar jaar eerder sprak ik Claus daar ook al even over, in Gent, samen met mijn NRC-collega Hans Maarten van de Brink, met wie ik een grote reportage over Gent en zijn schrijvers maakte. Hieronder ons verslag van dat eerste, memorabele bezoek in , aan de vooravond van het verschijnen van Het verdriet van België.

HUGO CLAUS: &#;IK BEN EEN FABRIEK DIE NIET TE STUITEN IS&#;

&#;De God van Gent &#;wordt hij genoemd. Hugo Claus, die in tijdens de Nacht van de Poëzie een lang gedicht over de bandiet Jan de Lichte zal voorlezen, was op dat moment sinds een jaar of vijf weer terug in de stad die hij &#;mijn domein&#; noemde. Zijn drie broers wonen er, zijn ouders, zijn wettige echtgenote, zijn zoon en veel van zijn kennissen, &#;al of niet debiel&#;. Zijn terugkeer, na verblijven in Amsterdam, Parijs en op het platteland, is volgens Claus dit keer definitief. &#;Ik heb het gevoel,&#; zei hij, &#;dat ik hier niet aldoor op terrassen moet zitten, vrouwen achterna lopen, herrie zoeken en beschonken taal moet uitslaan met vrienden tot

Recensie: biografie over Hugo Claus doet recht aan het rumoer en talent van de Reus van Vlaanderen

Geen andere kunstenaar is productiever dan de Vlaamse Hugo Claus was. Hij publiceerde meer dan boeken, was actief als dichter, romancier, kunstschilder, regisseur en niet in de laatste plaats toneelschrijver. Anders dan zijn bekende landgenoot Louis Paul Boon weigerde hij zich tot het linkse establishment te bekennen, terwijl hij zich tegelijkertijd als een vis in het water voelde in het progressieve milieu van de jaren zestig en zeventig.

Overal waar Claus was, kon je ophef verwachten. In zijn zojuist verschenen, ruim pagina’s tellende biografie laat Mark Schaevers het rumoer en talent van de kunstenaar tot zijn recht komen.

Schaevers toont aan dat Claus’ magnum opus Het verdriet van België in de eerste plaats een sociale roman over de wortels van de collaboratie van kleinburgers in de Tweede Wereldoorlog is. In feite is het een verhaal over zijn eigen familie. Claus’ vader was actief in het radicaalrechtse Vlaamsch Nationaal Verbond en de jonge Hugo liep als jarige rond in een uniform van de nationaalsocialistische jongerenbeweging. Ook na de oorlog bleef Hugo flirten met voormalige collaborateurs.

Huurder aan de Raamgracht

Het leven van Claus is nauwelijks in één boek t

Mark Schaevers schreef de biografie van Hugo Claus: ‘Ik wist dat ik hem niet op zijn woord moest geloven’

Aan het eind van zijn leven zei Hugo Claus (), dichter, romancier, toneelschrijver, vertaler, regisseur, filmer, scenarist en schilder: ‘Ik weet niet alleen méér dan mijn eventuele toekomstige biograaf, ik weet het ook beter. De verschrikkelijke geheimen van mijn bestaan gaan met mij het graf in.’ Had hij gelijk?

‘Dat weten we natuurlijk nooit’, zegt Mark Schaevers lachend op de zolder van zijn huis in Leuven, waar hij de afgelopen tien jaar heeft gewerkt aan zijn biografie van Claus. ‘Als hij die geheimen nooit heeft verteld of opgeschreven en als er geen getuigen van zijn ‘verschrikkelijke’ daden zijn, dan heeft hij gelijk gekregen.’

Heeft u hem desondanks te pakken?

‘Ik denk dat ik de veelkleurigheid van zijn psyche te pakken heb. Hugo Claus was een kameleon, een homo universalis met vele talenten en gedaanten, ook met meer donkere trekken dan veelal onthouden zijn. Al die facetten zitten in mijn biografie. Daarom heet die ook: De levens van Claus.’

In hoeverre Claus’ werk nog ‘leeft’, durft Schaevers niet te zeggen: ‘Minder dan in de jaren dat zelfs zijn toneelstukken en vertalingen in Nederland druk na druk beleefden. De beste weg om Claus een nieuwe lezersge