Wat een geweldig boek! Bernardine Evaristo (geboren in Londen in ) kreeg voor dit boek volkomen terecht de Booker Prize for Fiction
Haar personages zijn (klein)kinderen van mensen, die op een moment in hun leven naar Groot-Brittannië zijn geëmigreerd. Ze hebben hun roots in Afrika, zoals in Ghana, Nigeria, Somalië, Ethiopië, in India of in de Cariben, zoals Jamaica en Barbados. Hun huidskleur is zwart of bruin of gemengd. Allemaal hebben ze te maken met grof racisme en geweld, en altijd wel met verborgen venijnig ‘klein’ racisme. Elk verhaal is een levensverhaal van een vrouw, een meisje of iemand met een andere genderidentiteit. De verhalen spelen in het nu, met terugblikken naar de familiegeschiedenissen en gebeurtenissen leidend naar het nu. De verhalen zijn ingenieus met elkaar verbonden en bijzonder verrassend. In elk nieuw verhaal vind je een voor jou al bekend personage terug. Het zijn verhalen over moedig en gestaag doorgaan ondanks tegenslagen, onrecht, ellende, en (kans)armoede. Altijd gerelateerd aan huidskleur en afkomst. Bernardine Evaristo schrijft ze zonder oordeel, waardoor je iedereen kan begrijpen en accepteren.
Volgens de uitgever onderscheidt de schrijfster zich door haar experimentele stijl. Dat wa
Meisje, vrouw, anders
Page history last edited by LeesMe2 years, 11 months ago
panel management
Wie zal aanwezig zijn?
Miek
Ruth
Reinhilde
Fatima
Bea
Claudine
Gerard
Herman
Bie
Rita
Hannah
Lindsay
Cassandre
Wie kan niet komen?
Brigitte
Veronique
Annemie
Vragen
Wat betekent: girl, women, other of vrouw, meisje,anders, dus other of anders volgens jou in dit boek?
Waarom zijn er juist 12 personages? Zijn er niet meer verhalen te vertellen? Of juist minder, maar meer uitgediept?
Zijn de personages slachtoffer?
Neemt Evaristo standpunt in over haar personages en aanverwanten?
De verhalen van de vrouwen in het boek overlappen elkaar vaak, maar toch is het mogelijk om de verschillende delen als op zichzelf staande miniboekjes te lezen. Moet je het hele boek gelezen hebben om de onderwerpen die erin aan de orde komen echt te begrijpen? Is dit "fusion fiction" (zoals Evaristo dit zelf noemt)? Is de som groter of kleiner dan de aparte delen?
Evaristo noemt de stijl in dit boek nog om een andere reden "fusion fiction": het is een samensmelting van proza en poëzie. Wat vinden jullie hiervan?
Zo
21 vragen aan Nikki Dekker
Wat was het leukste moment tijdens het schrijven van uw nieuwe boek? ‘Voor het hoofdstuk over dolfijnen heb ik de documentaire The Dolphin House gekeken. Daarin probeert Margaret Howe dolfijnen te leren praten met hun spuitgat. Je ziet haar aan de rand van het zwembad zitten, met zwarte lippenstift op zodat haar eigen mond op een spuitgat lijkt, terwijl ze woorden roept naar die dolfijn. Dat is gewoon absurd.’
Welk boek ligt naast uw bed? ‘Ik lees niet in bed, ik zie niks zonder lenzen. Maar mijn vriend leest me altijd kinderboeken voor. We hebben net Vos 8 uit, van George Saunders. We beginnen nu aan Erik of Het klein insectenboek van Godfried Bomans. Ik ben ook bezig in That Sense of Wonder van Francesco Dimitri, een non-fictieboek dat ik heb gekocht bij een hekserij- en magieboekwinkel in Londen. Het gaat over hoe je verwondering kunt terugwinnen als volwassene, tot nu toe is het eigenlijk heel rationeel. Ik lees altijd van alles door elkaar, dus ik lees tegelijkertijd ook nog De dyslectische hartenclub van Hanneke Hendrix en een schelpenboek: Noordkrompen, zee-engelen en koffieboontjes.’
In verscheen uw radiodocumentaire Andreas Burnier, of hoe je op een klein vlot blijft drijven. Hierin onderzoekt u hoe het mogelijk is
Tekst achterflap
Winnaar Booker Prize
‘Dit is literair vuurwerk dat je gelukkig maakt.’ – De Groene Amsterdammer
Twaalf personages van kleur zijn elk op zoek naar iets – een gedeeld verleden, een onverwachte toekomst, een plek om thuis te komen, een geliefde, een sprankje hoop. Van Londen tot Schotland, van een non-binaire socialmedia-influencer tot een jarige vrouw op een boerderij. Evaristo brengt hen op meesterlijke wijze samen en herinnert ons aan datgene wat ons verbindt in tijden van verdeeldheid. Meisje, vrouw, anders (Girl, Woman, Other) werd bekroond met de prestigieuze Booker Prize.
‘Een messcherpe, levenslustige symfonie van stemmen’. – De Standaard
‘Elena Ferrante meets Zadie Smith, met humor.’ – Trouw
‘Net zo wervelend als haar tocht langs uiteenlopende, krachtig uitgewerkte personages en hun geschiedenissen in alle windstreken, is Evaristo’s manier van schrijven.’ – de Volkskrant ****
Biografie
Bernardine Evaristo (), woonachtig in Londen, is gelauwerd auteur van fictie, korte verhalen, essays en theater. Ze onderscheidt zich door haar experimentele stijl en haar durf. In haar werk onderzoekt ze diverse aspecten van de Afrikaanse diaspora. Meisje, vrouw, anders werd bekroond met de prestigieuze Booker Prize. Het is verschenen in
Vertaald proza
Bernardine Evaristo: Voorvechter voor gelijke rechten
door Kris van Zeghbroeck
Bernardine Evaristo () werd geboren in Londen als Bernardine Anne Mobolaji Evaristo en groeide op in Woolwicht (Groot-Londen) als vierde van acht kinderen. Haar moeder is een blanke Britse leerkracht met negentiende-eeuwse Duitse en Ierse roots. Haar vader immigreerde uit Nigeria in (voorouders met Yoruba- (teruggekeerd uit Braziliaanse slavenhandel) en Abeokuta-roots) en werkte als lasser en raadslid voor Labour. Ze studeerde aan het Rose Bruford College of Speech and Drama en Goldsmiths College (University of London), waar ze doctoreerde.
Haar sociale achtergrond en de impact daarvan op haar leven en werk, vertaalt zich in haar ‘Autobiographical Essay’ als volgt: ‘I was born in London, England, to a Nigerian father and white English mother, and these basic facts of geography and cultural inheritance have been a huge influence on my writing. I also have blood roots in Brazil, Ireland, and Germany, a family history that has slowly unraveled over the years. The London I grew up in during the '60s and '70s is quite different from the multiracial capital city of today which has a population of eight million people and where languages are spoken’.